Ενάντια στη φτώχεια και τον εξευτελισμό !

Το σύνολο των ΜΜΕ μιλά εκτεταμένα μάλιστα για την επερχόμενη νέα οικονομική κρίση, η οποία έχει δημιουργήσει μεγάλες πληγές παγκοσμίως .
Οι πολίτες κυριολεκτικά ασφυκτιούν και οι κυβερνώντες δείχνουν ότι είναι «πολύ μικροί» έως ανίκανοι , για να αντιμετωπίσουν αυτόν τον κίνδυνο. Σαν χώρα ,πρέπει να επισημάνω, ότι δεν έχουμε επηρεαστεί ακόμα από αυτή την νέα παγκόσμια, αλλά από άλλη δική μας , εγχώρια κρίση. Η κυβέρνηση ,είναι πασιφανές, δεν μπορεί να λειτουργήσει προληπτικά, να θωρακίσει την πραγματική οικονομία , και ως συνήθως…. ακολουθεί τις εξελίξεις. Άνθρωποι της διπλανής πόρτας ,γείτονές μας, συμπολίτες μας οι οποίοι είτε γιατί δεν υπάρχει μεροκάματο είτε γιατί δεν φτάνει για τις πρωτογενείς τους ανάγκες , αδυνατούν ή καθυστερούν να πληρώσουν ακόμα και δάνεια στα οποία οδηγήθηκαν για να αποκτήσουν την στέγη της οικογενείας τους. Στην μικρή κοινωνία την οποία ζούμε, γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες τέτοιων ομολογιών. Όλοι γνωρίζουμε τι συμβαίνει με τους πλειστηριασμούς σε σπίτια, αυτοκίνητα καθώς επίσης και με τις ακάλυπτες επιταγές. Οι πλούσιοι ,και στη συγκεκριμένη περίπτωση οι τράπεζες, αφήνονται να γίνουν πλουσιότεροι και οι φτωχοί , στο έλεος του Θεού, φτωχότεροι!
Είναι ορατό και το τίμημα και οι συνέπειες που μας αναλογούν από το υπάρχον αλλά και από το επερχόμενο οικονομικό «τσουνάμι». Το γεγονός όμως ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να ανταποκριθεί , να προβλέψει, ή ολιγωρεί δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να καθιστά απλό παρατηρητή την τοπική κοινωνία και ιδιαίτερα τη Δημοτική Αρχή.
Οι Δημοτικοί Άρχοντες είναι οι άνθρωποι που είναι σε άμεση επαφή με τον πολίτη. Έχουν υποχρέωση να γνωρίζουν τα προβλήματά του, και εφόσον δεν μπορούν ως μη ικανοί ή αναρμόδιοι να τα λύσουν, μπορούν να τα απαλύνουν.
Πρόσφατα, στην πόλη μας, είδε το φως της δημοσιότητας ,επιστολή συμπολίτη μας ο οποίος εντόπισε και επεσήμανε το πρόβλημα των αστέγων στο Δημοτικό Συμβούλιο. Καμία δράση , καμία αντίδραση μέχρι τώρα, καίτοι στην πόλη υπάρχει η Στέγη Αγάπης της Μητροπόλεως μας! Αυτού του είδους οι ανάγκες με τον καιρό και λόγω των κρίσεων αυξάνονται. Ο Δήμος πρέπει κατ’ αρχήν να καταγράψει , και στη συνέχεια να αντιμετωπίσει, να δείξει τις κοινωνικές του ευαισθησίες και τον πολιτισμό του έμπρακτα στους συμπολίτες μας. Αντί να δέχεται δωρεές τύπου ρομποτικού κάδου, ο οποίος είναι μεν πρωτοποριακός αλλά ασύμφορος οικονομικά και μη λειτουργικός για όλη την πόλη, αντί να πληρώνει και φιέστες για τη δωρεά, να ιδρύσει «Ταμείο Αλληλεγγύης για τους ενδεείς» συμπολίτες μας.
Κάθε χρόνο ο Δήμος χορηγεί μικρά βοηθήματα, από τον προϋπολογισμό του , σε φτωχές οικογένειες ή αναξιοπαθούντα πρόσωπα. Το βέβαιο είναι ότι δεν μπορεί να μοιράζει οικονομικά βοηθήματα σε όλους τους οικονομικά αδύναμους . Μπορεί όμως και πρέπει να μοιράζει σε πολύ περισσότερους! Μπορεί και πρέπει να συμπαρασταθεί στις ευπαθείς ομάδες πληθυσμού. Να απευθυνθεί και να δώσει κίνητρα (έννομοι τρόποι υπάρχουν)στους εύπορους και ιδιαιτέρως ευαισθητοποιημένους συμπολίτες μας, τις πολυεθνικές που δραστηριοποιούνται στην πόλη, να συνεργαστεί με την Μητρόπολη η οποία έχει ήδη τέτοιου είδους δραστηριότητα, τα ιδρύματα, να συγκεντρώσει είδη πρώτης ανάγκης και να τα χορηγεί , δωρεάν ή με μικρό συμβολικό τίμημα, σε όσους πραγματικά έχουν ανάγκη.
Στις μέρες μας, υπάρχουν πάρα πολλοί αναξιοπαθούντες, άνεργοι οικογενειάρχες, μονογονεϊκές οικογένειες, άποροι , πολύτεκνοι, χαμηλοσυνταξιούχοι οι οποίοι περιμένουν, από αυτούς που μπορούν ,να τους προσφέρουν λίγη ζεστασιά και φροντίδα που δεν μπορεί πια να τους προσφέρει η ζωή.
«Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται» λέει μεταξύ άλλων ο προφήτης Δανιήλ.